Wielkie mi coś, reż. Marta Guśniowska, Teatr Lalki i Aktora w Opolu

Cacany

Wielkie mi coś to wspaniały przykład eklektyzmu, który nie sprawia wrażenia pstrokatego patchworku.
Boska komedia, reż. Krzysztof Garbaczewski, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie

Do góry

Boska komedia w Teatrze Powszechnym jest męcząca, momentami wręcz nieznośna.
María de Buenos Aires, reż. Michał Znaniecki, Warszawska Opera Kameralna – Basen Artystyczny

Tango święte i przeklęte

Rozumiem, że każdy chciał zaznać atmosfery Buenos Aires. Muzyka Astora Piazzolli wciąga bez reszty.
Descensus Christi ad inferos, koncepcja inscenizacyjna: Jarosław Fret, Instytut im. Jerzego Grotowskiego oraz Stowarzyszenie Schola Gregoriana Silesiensis

Transsubstancjacje w Piekarni

Augustyn, sprawnie łącząc techniki średniowieczne ze współczesnymi środkami wyrazu, stworzył muzykę o wielkiej sile performatywnej.
Ander-sen, reż. Tomasz Kaczorowski, Teatr Pinokio w Łodzi

Baśnie z dreszczykiem

Fraz, które bawiłyby się urokiem słów z takim wdziękiem, jak te ze spektaklu Ander-sen, nie usłyszy się obecnie w Łodzi w żadnym innym przedstawieniu dla dzieci.
Wesoły Ryjek, reż. Anna Rozmianiec, Teatr Animacji w Poznaniu

Oto dlaczego uwielbiam teatr lalek:

Wesoły Ryjek Wojciecha Widłaka w poznańskim Teatrze Animacji to spektakl opowiadający o codziennym życiu dwóch rodzin.
Świństwo, reż. Błażej Peszek, Teatr Nowy Proxima w Krakowie

Szukajcie mnie do końca świata

Najbardziej poruszająca w przedstawieniu Peszka wydaje mi się milcząca zgoda na męską dominację.
Fizycy, reż. Marcin Hycnar, Teatr Collegium Nobilium w Warszawie

Komedia z apokalipsą w tle

Bardzo zaskoczyła mnie i ucieszyła zarazem wiadomość, że Marcin Hycnar wybrał na spektakl dyplomowy studentów czwartego roku Fizyków Friedricha Dürrenmatta.