Recenzje | Portal Teatralny.pl

Jesteś tutaj:

Jak spieprzyliśmy wszystko, reż. Paweł Szumiec, Teatr KTO w Krakowie

Niewesoło

Przedstawienie z krakowskiego KTO jest kolekcją anegdot dobranych według określonego klucza i nawleczonych na linię listy popularnych przebojów.

Ciemny grylaż, reż. Cezary Żak, Och-Teatr w Warszawie

Malwina Głowacka

Recenzje

Ciemny grylaż powraca

Ciemny grylaż w nowej, współczesnej odsłonie okazuje się nadal aktualny.

Chłopi, reż. Remigiusz Brzyk, Teatr Ludowy w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Rok chudy

Chłopi, będąc spektaklem klarownym w przekazie politycznym, słabo oddziałują afektywnie.

Nie smućcie się. Ja zawsze będę z wami, reż. Wiktor Rubin, Teatr im. Stefana Jaracza w Olsztynie

Anna Jazgarska

Recenzje

I tak nikt mi nie wybaczy

Pod względem inscenizacyjnym olsztyńskie przedstawienie operuje gestem czytelnym i klarownym, prostym, ale zarazem otwierającym wachlarze znaczeń.

Joga, reż. Anna Smolar, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Olga Katafiasz

Recenzje

Trwanie

Spektakl Anny Smolar jest jednym z tych, które mogą działać niezwykle afektywnie, i niewątpliwie zawdzięcza to precyzji dramaturgicznej i reżyserskiej oraz znakomitemu aktorstwu.

Małgosia i Jaś, reż. Gervais Gaudreault, Teatr Baj w Warszawie

Aleksandra Rembowska

Recenzje

Las krzeseł

W Małgosi i Jasiu Lebeau dokonuje operacji na baśni braci Grimm. Narrację buduje w oparciu o traumatyczne doświadczenie z wczesnego dzieciństwa Małgosi.

Schron przeciwczasowy, reż. Marcin Wierzchowski, Narodowy Stary Teatr im. H. Modrzejewskiej w Krakowie

Zuzanna Berendt

Recenzje

Retrotopia

W Schronie przeciwczasowym, który Marcin Wierzchowski wyreżyserował w Starym Teatrze w Krakowie, bohaterowie poszukują bezpiecznej kryjówki nie w konkretnym miejscu, a czasie.

Dominika Laster, Most pamięci Wcielona pamięć, świadectwo i przekaz w pracy Jerzego Grotowskiego, przekład: Katarzyna Woźniak-Shukur, red. naukowa przekładu: Dariusz Kosiński, Wydawnictwo Żywosłowie

Henryk Mazurkiewicz

Recenzje

Choroby wieku

Czy rzeczywistym nieszczęściem Grotowskiego nie jest to, że jego „choroba” różni się od choroby wieku? Tym razem mowa o wieku XXI.

Olga Katafiasz

Recenzje

Legion i każda/y z nas

Jak nie zabiłem swojego ojca… jest bardzo osobistym projektem i – jak stwierdza sam reżyser – tworzy go grupa przyjaciół.

Więcej

Anna Jazgarska

Recenzje

Punkt (bez) wyjścia

Mamy na scenie Teatru Wybrzeże dość konwencjonalny portret współczesnej rodziny z nieszczęśliwym bohaterem męskim w centrum. Mamy rozpad, powierzchowność, powtarzalność.

Więcej

Malwina Głowacka

Recenzje