Aktor uczy się całe życie

Mnie interesuje żywy, dotkliwy, a więc skuteczny i istotny aktor. Rozmowa z Janem Peszkiem o szkolnictwie teatralnym.

Mam gdzieś Jacka Nicholsona

To nie jest książkowo-filmowy McMurphy, to jest McMurphy Teatru Śląskiego. Rozmowa z Dariuszem Chojnackim.

Normalsi mają głos

Mnie także bliskie jest myślenie o teatrze jako instytucji terapeutycznej, która nie tyle rozdrapuje rany, ile je regeneruje. Rozmowa z Piotrem Ratajczakiem.

Teatr na rubieżach

Tworzymy zwartą, silną drużynę, która podejmuje się zupełnie nieprawdopodobnych wyzwań. Rozmowa z Januszem Kijowskim.

Słowo „walka” nie występuje w moim słowniku

Proponuję, żeby nie patrzeć na pracę Instytutu Teatralnego przez pryzmat osoby Macieja Nowaka, który podejmował się różnych zadań poza tą placówką. Proszę spojrzeć tylko na wydane w tym roku książki.

Po pierwsze współpracować

Bardzo żal mi miejsca, żal mi aktorów i tego co wspólnie zrobiliśmy. Rozmowa z Eweliną Pietrowiak o rezygnacji z funkcji dyrektora artystycznego Teatru im. Solskiego w Tarnowie.

Bal za grosz i za miliard

Ot, wierność poematowi Tuwima: bardziej pytać, niż odpowiadać. O Balu w Operze w reżyserii Darii Anfelli i Lecha Raczaka w Teatrze Nowym w Łodzi.

Teatrologia nie umarła

Nie sądzę, aby teatrologia umarła. Może nie jest w jakiejś fantastycznej formie i w świetnej kondycji, ale na pewno nie umarła. Rozmowa z profesorem Dariuszem Kosińskim.

Fortuna nam sprzyja

Jerzy Limon wiele nas nauczył, pozwolił nam się rozwinąć, dziś mogę więc powiedzieć, że mamy doświadczenie i umiejętności dające możliwość kontynuowania jego dzieła. Rozmowa z Joanną Śnieżko-Misterek, koordynatorką Festiwalu Szekspirowskiego.

Sfera podróżujących myśli

Jest wiele dyskusji na temat kanoniczności butō, jego „prawdziwości” i japońskości. Byłam tym w pewnym momencie bardzo zmęczona, bo esencjonalizacja jest zamykającą fikcją. Rozmowa z dr Katarzyną Pastuszak, tancerką, choreografką, badaczką butō.

Lekcje z zagubienia

W Widzę nic nie chciałem, żeby było dosłowne. Ślepota głównej bohaterki jest motorem napędowym. Rozmowa z Filipem Zawadą, autorem tekstu dramatycznego Widzę nic nagrodzonego w konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy Kontaktu.