Morze ∞ możliwości, reż. Aga Błaszczak, Fundacja Gra/nice z Łodzi

Mogę, możesz, może

Mogę, możesz, może
Morze ∞ możliwości jest precyzyjnym, poetyckim wypracowaniem z wszechmocy wyobraźni oraz warsztatowej doskonałości twórców tego kameralnego przedstawienia.
W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej, reż. Anna Gryszkówna, Dom Spotkań z Historią w Warszawie

M jak monodram

M jak monodram
Nie wierzyłem w taki teatr. Skromny – na aktorkę i dwa krzesła.
L’Italiana in Algeri, reż. Jitka Stokalska, Polska Opera Królewska w Warszawie

Śmieszny Rossini

Śmieszny Rossini
Premiera Włoszki w Algierze otworzyła tradycyjny już letni festiwal Polskiej Opery Królewskiej, którego tematem tym razem stała się opera buffa.
Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele, reż. Jędrzej Piaskowski, Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy

Co robimy w ukryciu

Co robimy w ukryciu
Ptaki ciernistych krzewów Huberta Sulimy i Jędrzeja Piaskowskiego to teatr pełen pokory i cierpliwości, niezwykle empatyczny i uważny.
27. Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski w Gdańsku

Ryszard łapie się na wędkę

Ryszard łapie się na wędkę
Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski od kilku lat mierzy się z sytuacją słabnącego zainteresowania teatralnych twórców dziełami mistrza ze Stratford.
Przemiana, reż. Grzegorz Jaremko, Nowy Teatr w Warszawie

Metafizyka recyclingu

Metafizyka recyclingu
Twórcy przedstawienia według scenariusza Mateusza Górniaka znajdują „slapstickowy” kontekst dla opowiadania Kafki i transformacji Gregora.
Pasztety, do boju!, reż. Magdalena Miklasz, Teatr Komedia w Warszawie

Mnie lajkujesz czy sobie?

Mnie lajkujesz czy sobie?
Teatr Komedia zrobił przedstawienie dla młodzieży z krwi i kości, a nie fantazji dorosłych.
Śmierć komiwojażera, reż. Małgorzata Bogajewska, Teatr Ludowy w Krakowie

Zbędne marzenia

Zbędne marzenia
Przedstawienie w Teatrze Ludowym to przede wszystkim studium codziennej rozpaczy. Takiej, do jakiej łatwo przywyknąć, choć nie sposób się z nią pogodzić.

Ani mi się śni

Ani mi się śni
Alicja uwodzi formą, czaruje piosenkami, ale tym, którzy oczekują morału i jasnego przesłania, pokazuje figę z makiem. Daje do rozgryzienia zagadkę bez instrukcji obsługi, zmusza do wysiłku interpretacji bez taryfy ulgowej.