Wania na 42. ulicy (Vanya on 42nd Street), reż. Louis Malle

Czechow na ekranie. Część III. Granice roli

Czechow na ekranie. Część III. Granice roli
Niezwykłość Wani na 42. ulicy polega nie tylko na świetnej interpretacji dramatu Czechowa – aktorzy tworzą przejmujące i wyraziste postaci.
Los Mimos, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego.

Barokowe harce w ogrodzie spokojnym

Barokowe harce w ogrodzie spokojnym
Spektakl Los Mimos to seans spirytystyczny. Z pałacyku wylewają się do ogrodu barokowe duchy z przeszłości.
Inni ludzie, reż. Maciej Gorczyński, Teatr Barakah.

Bliscy ludzie

Bliscy ludzie
Świat Innych ludzi szyty jest grubym stereotypem. Gorczyńskiemu udało się jednak wyciągnąć z niego to, co zgubił Jarzyna – prawdę i uniwersalność.
Prowincjonalne życie (Country Life), reż. Michael Blakemore

Część II. Siódmy kontynent

Część II. Siódmy kontynent
W Prowincjonalnym życiu, filmie z 1994 roku, a więc realizowanym niedługo po londyńskim sukcesie, Blakemore decyduje się na inny ton.
Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”, Teatr Gdynia Główna

(Nie tylko) Miasto

(Nie tylko) Miasto
Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta” to jedno z niewielu trójmiejskich wydarzeń kulturalnych, które odbyło się w tym roku zgodnie z planem.
Książę i król, reż. Artur Dwulit, Wydział Lalkarski AST Filia we Wrocławiu.

Ni(e)jaki Książę

Ni(e)jaki Książę
Obejrzałem Księcia i króla we wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych i zaczynam nabierać podejrzeń, że najprawdopodobniej czegoś nie rozumiem.
Sierpień (August), reż. Anthony Hopkins

Czechow na ekranie. Część I. „Czegoż tu płakać?”, czyli porzućmy patos

Czechow na ekranie, cz. I
Kino obdarzyło twórczość Antona Czechowa miłością równie wierną, jak dramaty Williama Szekspira – tworzono adaptacje kinowe i telewizyjne nie tylko sztuk, ale też opowiadań.
Zwiastowania, reż. Karolina Szczypek, Festiwal Nowe Epifanie w Warszawie

Wszyscy jesteśmy bardzo ważni

Wszyscy jesteśmy bardzo ważni
W Zwiastowaniach Karoliny Szczypek, przedstawieniu przygotowanym w ramach festiwalu Nowe Epifanie, poznajemy osiem rodzinnych historii, opowiadanych przez performerów występujących pod własnymi imionami.

Z niektórych bajek warto wyrosnąć

Z niektórych bajek warto wyrosnąć
W spektaklu prezentowanym na scenie krakowskiego Teatru Ludowego performerzy nie tylko tworzą interesujące i wyraziste postaci, ale też z wyczuciem rytmu i wrażliwością wobec reakcji publiczności napędzają teatralną maszynerię.

Czy chcemy być wolni?

Czy chcemy być wolni?
Przełamując fale Any Nowickiej wybrzmiewa inaczej niż film von Triera. Owszem, nadal istotne okazuje się pytanie o granice poświęcenia „w imię miłości”, ale mnie zainteresowała inna kwestia, najważniejsza w krakowskim przedstawieniu

Czarny róż

Czarny róż
Teatr O.de.la jest teatrem tańca, choć jego założycielka i choreografka wszystkich spektakli, Marta Bury, proponuje inny termin na to, co zwykliśmy nazywać przedstawieniem, mianowicie – obraz choreograficzny.