W labiryncie babiego lata, reż. Lena Kowalska, Lubuski Teatr w Zielonej Górze

Lajf is not brutal

Co zatem przeżywamy w Sali Stańczyka, na pierwszym piętrze Lubuskiego Teatru?
Leśni. Apokryf, reż. Marta Streker, Teatr Polski we Wrocławiu

Bal manekinów

Leśni wydają się kolekcją anegdotycznych klisz, a nie autorską relacją o demonach wojny.
Rezydencja wspólnot vodou Madame Nerval (Jacmel) Legpbibao (Cap Haitien) z Haiti, Instytut im. Jerzego Grotowskiego, 7-12 października, Wrocław

Vodou u Grota

Spotkanie z Haitańczykami było niezwykłym przeżyciem duchowym. Vodou nawet jako teatr robi wielkie wrażenie.
Konferencja „Zmiana – teraz!”. O czym milczeliśmy w szkołach teatralnych, Międzynarodowy Festiwalu Szkół Teatralnych ITSelF, 7-8 października, Warszawa

Powiedzieć „nie”. O konferencji „Zmiana – teraz!” w ramach Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych ITSelF

Powiedzieć „nie”
Czy #MeToo miało wpływ na teatr? Gdzieś na świecie być może tak. W Polsce tymczasem nie stało się nic spektakularnego.
Pchła Szachrajka, reż. Anna Seniuk, Teatr Groteska w Krakowie; Smok, reż. Jakub Roszkowski, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie

Zdobywanie świata w różnych skalach

Dwa najnowsze krakowskie spektakle dla dzieci przeznaczone są, wedle teatralnych wskazówek, dla odbiorców w różnym wieku.
Spójrz na nią – pieśniodramat u Modrzejewskiej, reż. Małgorzata Kazińska, Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy

„Jeszcze będziemy w kwiatach tańczyć”

Codzienność w spektaklu Małgorzaty Kozińskiej odsłania swoją ciemną, wypieraną, przemilczaną stronę.
Ostatni spektakl, poniekąd reż. Kuba Kapral, Teatr Circus Ferus z Poznania

Lamus form performatywnych

Trzy dni przed premierą Ostatniego spektaklu lider Teatru Circus Ferus Kuba Kapral udzielił portalowi Kultura.poznan.pl iście schyłkowego wywiadu.
Capri – wyspa uciekinierów, reż. Krystian Lupa, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera

Po tym, co teraz

W spektaklu Capri – wyspa uciekinierów Krystian Lupa zarówno wytyka naszą codzienność palcem, jak i doświetla ją metaforą, nie strzelając jednak oskarżeniami we wszystkich, w których mógłby strzelać.

Śmiesznie, ale bez szału

Śmiesznie, ale bez szału
Zasadnicza wątpliwość targnęła mną gdzieś pod koniec oglądania tej trzeciej Extravaganzy, ponieważ uświadomiłem sobie, że pośród kilkudziesięciu numerów tylko kilka dotyczy tytułowego tematu, czyli religii.

Piekło. Piękne chwile

Piekło. Piękne chwile
Edelman w spektaklu Tomasza Cyza zaczyna od tych samych słów, co Edelman w napisanej wspólnie z Paulą Sawicką książce, którą reżyser w Teatrze Żydowskim zaadaptował.