“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Rodzina, reż. Wojciech Malajkat, Teatr Powszechny w Łodzi
Juliusz Tyszka
Recenzje

Czy warto było ufać na nowo powrotom twoim i twoim słowom?

Czy warto było ufać...
Sztuka Słonimskiego ma konstrukcję farsową, jednak tempo jej grania w Teatrze Powszechnym jest dostojne, dalekie od wymogów porządnie zrealizowanej farsy.
Bieguni, reż. Michał Zadara, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie i Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie
Piotr Olkusz
Recenzje

W poczekalni

W poczekalni
Zabawa w teatr? Brzmi bezkarnie, a przecież w tych Biegunach dominuje raczej perspektywa przejętego dziecka zanurzonego w powadze trudnych gestów, nie zaś dystans dorosłego obserwatora.
Psie serce, reż. Igor Gorzkowski, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie
Dominik Gac
Recenzje

Brak apetytu i w ogóle

Brak apetytu i w ogóle
Zarówno dramaturgicznie, jak i scenograficznie jest Psie serce spektaklem tradycyjnym, jakby wyjętym z przeszłości dużo dalszej niż czasy przed pandemią.
Czarownice, reż. Karolina Kowalczyk, Teatr Układ Formalny
Leszek Pułka
Recenzje

Śmierć złotych rybek

Śmierć złotych rybek
Czarownice przyleciały do współczesnego Salem z tekstu Magdaleny Drab. Na mikroscenkę offowego Układu Formalnego.
Spóźnione odwiedziny, reż. Iwona Kempa, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Zuzanna Berendt
Recenzje

Oczyszczanie atmosfery

Oczyszczanie atmosfery
Wprowadzanie na sceny polskich instytucji publicznych takich tematów, jak ten przedstawiony w spektaklu Iwony Kempy, jest gestem szczególnej wagi.
Golec, reż. Paweł Wolak i Katarzyna Dworak, Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Jak być sobą, będąc gołym

Jak być sobą, będąc gołym
Audytorium Golca to przede wszystkim przedszkolaki. Co paradoksalnie nie zmienia faktu, że utwór pod pewnymi względami pozostał bardzo „PiK-owskim”.
Koniec z Eddym, reż. Anna Smolar, STUDIO teatrgaleria
Piotr Dobrowolski
Recenzje

Piętno

Piętno
Koniec z Eddym to spektakl o piętnie, przemocy i ich wzajemnych relacjach. Reżyserka budzi wrażliwość widzów, unikając taniego współczucia czy moralizowania.
Martwa natura, reż. Agnieszka Jakimiak, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
Juliusz Tyszka
Recenzje

Krótka impresja recenzencka na temat Martwej natury, czyli na cóż więcej nas aktualnie stać, poza autoironią?

Krótka impresja recenzencka
Spektakl Martwa natura ma być czymś więcej, ma być prawdziwym, niezafałszowanym wstrząsem. Czy jest?
Joanna Ostrowska
Recenzje

Stand-up na smutno

Dlaczego nie może istnieć teatr dla widzów 70+? W mijającym roku powstało kilka przedstawień pasujących dla tej kategorii wiekowej, Smutek i melancholia bardzo dobrze sprawdza się jako jedno z nich.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Łukasz DrewniakKołonotatnik 42: Wojna stuletnia
Henryk MazurkiewiczPoezja zdziczenia
Małgorzata KomorowskaOperowe życie marionetek
Mirosław Kocur Atrofia Mocka
Olga KatafiaszGen smutku
Joanna OstrowskaCould we start again, please

Bądź na bieżąco