Poskromienie złośnicy, reż. Justyna Celeda, Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu

Shakespeare’s Hotel

W przedstawieniu Justyny Celedy, która Poskromienie złośnicy wyreżyserowała w toruńskim Teatrze im. Wilama Horzycy, historia wściekłej na świat Kasi ujęta została w korespondujący z literackim oryginałem nawias dystansu.
Maraton/Tren,Paweł Palcat, Scena Inicjatyw Aktorskich w Teatrze im. Modrzejewskiej

Samotność długodystansowca

Maraton/Tren Pawła Palcata jest także opowieścią o samotności i doskonałości. O samotności rozpaczy i doskonałości uczuć.
Ponowne zjednoczenie Korei, reż. Łukasz Witt-Michałowski, Scena Prapremier InVitro

Rzeź nad rzeźniami

Łukasz Witt-Michałowski proponuje pewną przewrotkę w stosunku do tego, co obecnie w polskim teatrze najgłośniejsze.
Muzeum Wolności, koncert galowy 38. Przeglądu Piosenki Aktorskiej

Wolność w burdelu

Dzięki Gali 38. Przeglądu Piosenki Aktorskiej, warszawski kabaret literacki Pożar w Burdelu przywrócił na jeden weekend świetność, wynajętej na tę okazję, dużej scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu.
Kopciuszek, reż. Anna Smolar, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie

Szczęście i siła

Naprawdę to niezwykle zabawne i wzruszające przedstawienie. Anna Smolar umiejętnie operuje różnymi konwencjami
Wilk, Koza i Koźlęta, reż. Marta Marzęcka i Piotr Wiśniewski, Teatr Żelazny w Katowicach

Wilk na dworcu

Opowieść o niesfornych koźlętach nie jest pierwszym spotkaniem zespołu ze zbiorem nieśmiertelnych baśni niemieckich autorów.
Teatr dell’arte, redakcja naukowa Dorota Sosnowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016

Dell’arte or not dell’arte

Zaproponowany przez Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego wybór prac stwarza wspaniałą okazję do skonfrontowania własnych wyobrażeń o teatrze dell’arte z ustaleniami precyzyjnych naukowych badań.
Performans Jamiego Culluma, 38 Przegląd Piosenki Aktorskiej

Performer

Performans Jamiego Culluma sprawiał wrażenie spontanicznej improwizacji. Po części zresztą działo się tak rzeczywiście.

Czy chcemy być wolni?

Czy chcemy być wolni?
Przełamując fale Any Nowickiej wybrzmiewa inaczej niż film von Triera. Owszem, nadal istotne okazuje się pytanie o granice poświęcenia „w imię miłości”, ale mnie zainteresowała inna kwestia, najważniejsza w krakowskim przedstawieniu

Czarny róż

Czarny róż
Teatr O.de.la jest teatrem tańca, choć jego założycielka i choreografka wszystkich spektakli, Marta Bury, proponuje inny termin na to, co zwykliśmy nazywać przedstawieniem, mianowicie – obraz choreograficzny.