Ośrodek wypoczynkowy, reż. Anna Smolar, Komuna Warszawa

Bezruch

Wykreowany przez Smolar świat ma zbyt prostą konstrukcję, by pozwalał wyjść poza banalność diagnozy głoszącej, że propaganda dobrobytu usypia czujność i krytycyzm wobec rzeczywistości.
Legenda Bałtyku, reż. Robert Bondara, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu

Piękny kawał opery

Legenda Bałtyku to, moim zdaniem, najlepszy obok Parsifala i Rigoletta spektakl w poznańskim Teatrze Wielkim w ostatnich kilku sezonach.
Uchodź! Kurs uciekania dla początkujących, reż. Alicja Borkowska, Teatr Powszechny w Warszawie

Inch’Pollah

Uchodź! to kolejna opowieść zrealizowana według hasła „swój do swego po swoje”.
(Nie)idealne święta, reż. Zbigniew Niecikowski, Teatr Lalek Pleciuga

Operacja: Idealne święta albo Babuniu, odpuść

Wykonawcy pozwolili wybrzmieć tekstowi i konstrukcji narracyjnej stworzonej przez Guśniowską.
The Rape of Lucrece / Gwałt na Lukrecji, reż. Jurij Aleksandrow, Warszawska Opera Kameralna – Petersburska Opera Kameralna

Brytyjski Gwałt z Petersburga

Brytyjski Gwałt z Petersburga
Operę, niezwykle rzadko grywaną w Polsce, Britten napisał w 1946 roku jako protest przeciw okropnościom ledwie zakończonej wojny.
Orfeusz i Eurydyka, reż. Mariusz Treliński, Opera Wrocławska i Narodowe Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego

Spojrzenie Orfeusza

Mariusz Treliński, precyzyjny logik opętany muzyką, współczesny Orfeusz, raz jeszcze spojrzał w otchłanie własnego mroku i zaintonował we Wrocławiu porywającą pieśń.
Tancerka, reż. Mariola Ordak-Świątkiewicz, Teatr Lalki i Aktora w Opolu

Karta seniora

Tancerka Marioli Ordak-Świątkiewicz jest spektaklem o starzeniu się, powolnym zaniku i stopniowym odchodzeniu.
Bombka z gwiazdką, Aga Błaszczak, Teatr Animacji w Poznaniu

Gwiazdka z horrorkiem

Spektakl w Teatrze Animacji to sympatyczna propozycja gwiazdkowa dla dzieci i ich rodziców, po prześlugowemu inteligentnie zabawna.

Wojna ołowianych żołnierzyków

Wojna ołowianych żołnierzyków
Jacek Bunsch, inscenizując Księdza Marka, ugrzązł na artystycznej mieliźnie. I nawet jeśli tytułową rolę Macieja Tomaszewskiego uznamy za popis aktorskiego kunsztu, nie ma w reżyserskiej interpretacji poematu dramatycznego Juliusza Słowackiego ni krzty pięknej katastrofy.

Sen mara…

Sen mara…
Małgorzata Sikorska-Miszczuk i Wawrzyniec Kostrzewski stworzyli teatralny scenariusz, w którym pojawiają się Carollowskie postaci i motywy, ale dość gruntownie przetworzone.

Tragifarsa?

Tragifarsa?
Niestety, 3 grudnia 2022 roku widownia na Scenie Nowej nie zareagowała, dowodząc – zapewne nie po raz pierwszy i nie ostatni – że to jednak autor miał rację.