Lucas Avendaño, performans Requiem for an Alcaraván, XIII Brave Festival „Widzialni/Niewidzialni”, Wrocław 13–22 lipca 2018

Smutne ptaki trzeciej płci

Requiem for an Alcaraván pełen jest tej dialektyki (prze/nie)nasycenia. Większość zachowań i gestów szybko zaczyna się ocierać o przesadę.
Święto Winkelrida. Rewia Narodowa, reż. Marcin Liber, Teatr Wybrzeże w Gdańsku

deLIBERacja

Rewia Marcina Libera i Marcina Cecki rozpoczyna się już w foyer Teatru Wybrzeże.
18. Festiwal Ogrody Muzyczne, „To tylko 100 lat”, Zamek Królewski w Warszawie – Muzeum, Warszawa 30 czerwca – 31 lipca 2018

Ze sceny na ekran

Na otwarciu Ogrodów Muzycznych 2018 Ryszard Kubiak podsumował siedemnaście lat festiwalu: pokaz 400 oper, 170 baletów, 105 koncertów i ponad 100 filmów.
Modern Slavery, reż. Bartosz Frąckowiak, Biennale Warszawa

Teatr wobec przemocy

W Modern Slavery Frąckowiaka tematem stają się współczesne formy niewolnictwa.
XIII Brave Festiwal „Widzialni/Niewidzialni”, Wrocław, 13-22 lipca 2018

Festiwal, który ma sens

Bral wraz z kilkakrotnie wspomnianym przez niego Markiem Mieleszko, który wyszukuje wyjątkowych artystów po całym świecie, jak obiecywał niegdyś prezydentowi miasta, „stworzył festiwal, który ma sens”.
Jedna / wiele, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, 17-19.09.2018

Polifonia jest jedna

Celem trzydniowego wydarzenia było zgromadzenie kobiecej energii i doświadczenie jej siły.
PePePe. Przegląd Piosenki Poznańskiej, reż. Joanna Drozda, Teatr Polski w Poznaniu

Przyjemnie, bez rewelacji, ale odbiór osobisty jest

Każdy, kto dłużej pomieszkał w Grodzie Przemysława, znajdzie w Pepepe. Przeglądzie Piosenki Poznańskiej coś osobiście go fascynującego.
Carmen, reż. Andrzej Chyra, Teatr Wielki Opera Narodowa

Skrzydlata Carmen

„Trudno jest ujarzmić Carmen” – przyznaje Andrzej Chyra, który podjął się niełatwego zadania wyreżyserowania słynnej opery Bizeta w Operze Narodowej.

(Nie) do opowiedzenia

(Nie) do opowiedzenia

Zmęczone Darii Sobik ubrane przez Joannę Drozdę w kostium kabaretu są rodzajem eksperymentu. Twórczynie mówią „sprawdzam”: na ile da się opowiedzieć szerszej niż środowiskowa widowni o wyczerpaniu czymś, co w oczach ogółu wciąż nie wydaje się pracą, ale rodzajem hobby, przygrywką do prawdziwego życia.