“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Genialna przyjaciółka, reż. Ewelina Marciniak, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Jacek Cieślak
Recenzje

Przyjemne kobiece objęcia

Przyjemne kobiece objęcia
Genialną przyjaciółką nazywają pewnie w Teatrze Starym Ewelinę Marciniak, bo po sukcesach w niemieckojęzycznych teatrach pospieszyła z odsieczą narodowej scenie w Krakowie.
A najważniejsze jest..., reż. Paweł Miśkiewicz, Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie filia we Wrocławiu
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Łyżka miodu

Łyżka miodu
Ambicje dyplomu przygotowanego przez Pawła Miśkiewicza wraz ze studentkami i studentami widoczne są już na plakacie do spektaklu.
Znieważeni, reż. Przemysław Bluszcz, Teatr Ateneum w Warszawie
Tomasz Mościcki
Recenzje

Znieważeni, oblepieni, bezradni

Znieważeni, oblepieni, bezradni
Dziś wszędzie i codziennie bezradni widzimy, jak dobrze się ma kłamstwo, półprawdy, postprawdy. Przerażająca moc kłamstwa – ta diagnoza Maraiego to zasadnicza treść Znieważonych w Teatrze Ateneum.
Opera za trzy grosze, reż. Ersan Mondtag, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Fałszywe rozpoznania, natrętne diagnozy

Fałszywe rozpoznania, natrętne diagnozy
Opera za trzy grosze w reżyserii Ersana Mondtaga odwołuje się do wydarzeń współczesnych, mimo że akcja, jak w oryginale, rozgrywa się w Londynie, a przynajmniej tak twierdzą bohaterowie.
Cierpienia młodego Wertera, reż. Maria Spiss, Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie
Piotr Dobrowolski
Recenzje

Kto wolałby nie żyć

Kto wolałby nie żyć
Maria Spiss we współpracy z odpowiadającą za dramaturgię Patrycją Kowańską i zespołem artystycznym zrealizowała spektakl czytelny i intrygujący, zaskakujący, ale i spójny.
Niepokój przychodzi o zmierzchu, reż. Małgorzata Wdowik, Wrocławski Teatr Pantomimy
Mirosław Kocur
Recenzje

O stawaniu się sobą

O stawaniu się sobą
Wrocławski Teatr Pantomimy w najnowszej premierze odważnie podjął jeden z najważniejszych dziś i najtrudniejszych problemów: traumy rozwojowej.
Środula. Krajobraz Mausa, reż. Remigiusz Brzyk, Teatr Zagłębia w Sosnowcu
Magdalena Figzał-Janikowska
Recenzje

Żałoba po miejscu

Żałoba po miejscu
Jak przywrócić pamięć o miejscu, po którym nie ma już żadnego śladu? O sosnowieckim getcie w dzielnicy Środula przypomina jedynie skromny, usytuowany między blokami pomnik na placu Braci Kożuchów.
The Employees, reż. Łukasz Twarkowski, teatrgaleria STUDIO im. S. I. Witkiewicza w Warszawie
Dominik Gac
Recenzje

Obelisk

Obelisk
The Employees wciąga. Intrygują chronologiczne zmyłki, tajemnicze obiekty animowane w sensualnych choreografiach i postępująca emancypacja humanoidów.
Juliusz Tyszka
Recenzje

Publika wymasowana

Dawno nie widziałem w teatrze takiego nagromadzenia opartych na stereotypach tanich grepsów, jakby żywcem wziętych z kiepskiego kabaretu, odżywianego bezrefleksyjnym, pełnym samozadowolenia rechotem „publiczki onej sobaczej”.
Więcej

PRZECZYTAJ TEŻ

Zygmunt GreńŹle się bawicie…
Henryk MazurkiewiczSkończeni na starcie
Krzysztof MroziewiczAndrzeja Seweryna Teatr Polski (i francuski)
Anna TytkowskaCzy parabola o prawie do szaleństwa jest nieśmiertelna?
Joanna OstrowskaSłońce, góry i … „zakopianina”
Leszek PułkaWyspa skarbów

Bądź na bieżąco