Noc Helvera prowokuje do namysłu nad kwestiami palącymi i fundamentalnymi jednocześnie.

Peryt kochał Orfea równie głęboko, jak kochał Mozarta.

Królestwo Brzyka dobrze się ogląda: sprawnie realizowane projekcje dynamizują całość, aktorzy z oddaniem grają swoje postaci, a przecież każda z nich jest mniej lub bardziej dziwaczna.

Joannie Zdradzie znakomicie udało się przełożyć istotę dzieła Haška – radykalną krytykę autorytarnego systemu, który tępi indywidualizm i samodzielne myślenie.