Kamyk
Kamiński, występując w drobnych rolach, nawet w epizodach, potrafił wprawić widownię w stan euforii.
Żadnych ustępstw
Ważnym pytaniem jest to, na ile poglądy Craiga przyczyniły się do zmian w teatrze, a na ile były po prostu jej oznakami.
Papież lokówki, Napoleon ondulacji
Z życiem Cierplikowskiego wiąże się nierozwiązana do dzisiaj tajemnica. Jak to możliwe, że został zapomniany i co stało się z jego ogromnym majątkiem?
Oświecony tyran
Schiller długo funkcjonował jako oczytany dyletant, teoretyk, człowiek, który wszędzie bywa, wszystko wie, coś tam pisze, pięknie śpiewa, ale właściwie trudno powiedzieć, kim jest?
Arnold Szalony, Arnold Wytrwały
Inspiracją dla każdego, kto, nie będąc artystą, chciałby zarobić na teatrze, może być Arnold Szyfman.
Idealista
Jaracz miał poczucie ciągłości historii teatru w Polsce. A przynajmniej chciał, żeby taka ciągłość była.
Jewgnienij Wachtangow albo Zen w sztuce reżyserii
Czy Wachtangow naprawdę pogodził ze sobą szkołę Stanisławskiego z działalnością Meyerholda?
Nur für Deutsche?
Przez dwie godziny mieszkańcy Berlina z klasy średniej śmiali się z samych siebie, oglądając spektakl, w którym Maja Zade i Thomas Ostermeier ukazywali pustkę ich drobnomieszczańskiego żywota.
(Nie) do opowiedzenia
Zmęczone Darii Sobik ubrane przez Joannę Drozdę w kostium kabaretu są rodzajem eksperymentu. Twórczynie mówią „sprawdzam”: na ile da się opowiedzieć szerszej niż środowiskowa widowni o wyczerpaniu czymś, co w oczach ogółu wciąż nie wydaje się pracą, ale rodzajem hobby, przygrywką do prawdziwego życia.
Hejt wiecznie żywy
Alona Szostak zaczyna swój iście benefisowy popis od zadania arcytrudnego: przez mniej więcej kwadrans wyśpiewuje i recytuje wielki przebój Wiery Gran.
Frustracje w krainie czarów
Spektakl Alicji nie będzie ma właściwie charakter autorski. Bartosz Porczyk zaprojektował dekoracje i kostiumy, był współautorem scenariusza, tekstów piosenek i muzyki, a także reżyserem.
