No i mamy w Poznaniu kolejną aferkę. Można wsiąść na kolejnego dyrektora teatru (instytucji kultury przecież!), że używa słów uznawanych za wulgarne.

Teatr Ósmego Dnia najwyraźniej stoi w tym samym miejscu, w jakim stał w 1978 roku. Dręczy mnie w takim razie pytanie: kto w Poznaniu obsadził się w roli ZOMO / SZSP?

Dawno, dawno temu do teatru chodziło się nie tylko po to, by zobaczyć „sztukę”, ale by spotkać się z innymi, porozmawiać, pooglądać, poplotkować.

Nie wiem, czy współcześni twórcy mają świadomość, że burzenie czwartej ściany oznacza, iż powstała w niej wyrwa może umożliwić ruch w obu kierunkach.

Dlaczego zło wydaje się ciekawsze niż dobro? To pytanie zadawałam sobie, siedząc w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu na przedstawieniu Versus w reżyserii Szymona Kaczmarka.

Dlaczego teatr dla dzieci, a jeszcze bardziej – teatr robiony z dziećmi, tak często nie jest dla nich zajmujący?

Brzyk i Śpiewak nie mają dla swoich bohaterów żadnych pozytywnych uczuć – wszyscy bez wyjątku są śmieszni, groteskowi i godni pożałowania.

Trudno historii pokazanej w Kwaśnym mleku nie odbierać w kontekście zdarzeń – siłą rzeczy – obserwowanych dzięki mediom oraz własnych przeżyć związanych z doświadczeniem-bycia-matką.

Ponad rok temu Polskie Towarzystwo Historyków Teatru przekształciło się w Polskie Towarzystwo Badań Teatru. W dniach 25-27 października w Europejskim Ośrodku Praktyk Teatralnych w Gardzienicach odbył się pierwszy zjazd Towarzystwa.

Od strony reżyserskiej i aktorskiej Pan Maluśkiewicz i spółka jest bardzo pomysłowym i rzetelnie zrobionym przedstawieniem.