Teatr Polski

Szapocznikow w interpretacji Wysockiej jawiła się jako śliczna i schorowana idiotka, naiwnie zakochana w PRL-u i bez ustanku mocująca się z twardym kamieniem.

Jan Klata w Termopilach polskich jest dowcipny, ironiczny, groteskowy. Ale jest tylko dowcipny, ironiczny i groteskowy. Nie wzrusza.

Zadara rzeczywiście przeczytał całe Dziady. I to ze zrozumieniem. Do tego wyciągnął z lektury logiczne wnioski.

Der geteilte Himmel oglądałem w sobotę 15 marca we wrocławskim Teatrze Polskim. Nie udało się niestety zapełnić całej widowni Niemcami.

To, co do nas przemawia, to ironia i bunt, dlatego widzieliśmy w Gustawie wcielenie młodzieńczego zrywu, jakiejś niezgody na świat. Rozmowa z Bartoszem Porczykiem, odtwórcą roli Gustawa w Dziadach w reżyserii Michała Zadary.

Młody reżyser, niejaki G., przeczytał dzienniki sławnego pisarza G., zatytułowane Kronos, i doszedł do wniosku, że każdy może coś podobnego napisać, nawet aktor.

Michał Borczuch i Tomek Śpiewak połączyli dwie sztuki Koltèsa. I to zszycie czujemy cały czas.