Jedno da się powiedzieć z pewnością – Kościelniak zapewnił swoim podopiecznym prawdziwy wycisk.

Dyplom traktuje się jak wielki świąteczny tort, który należy pokroić w ten sposób, żeby każdy dostał taki sam jego kawałek.

Objęłam wydział, mając w głowie jedno słowo: „kreacja”, a w efekcie moja działalność w mijającym roku sprowadziła się do ratowania szkoły i studentów. Rozmowa z Eweliną Ciszewską, Dziekanką Wydziału Lalkarskiego Akademii Sztuk Teatralnych we Wrocławiu.

W ostatnich latach spektakle dyplomowe stały się przedsięwzięciami na wielką skalę. Ważnymi wydarzeniami artystycznymi czy intrygującymi eksperymentami, w których powodzenie zaangażowani są najlepsi twórcy teatralni w kraju.

Obejrzałem Księcia i króla we wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych i zaczynam nabierać podejrzeń, że najprawdopodobniej czegoś nie rozumiem.

Studenci Wydziału Lalkarskiego nie czują się gorsi na starcie, ale szybko dowiadują się, że powinni się tak czuć. Rozmowa z reżyserką Martyną Majewską

W Słabym roku młodzi ludzie, którzy właśnie kończą szkołę teatralną, stawiają sobie kluczowe pytania na temat własnej tożsamości.

Młodzi wrocławscy artyści są tylko zwyczajni. Ich pobyt na scenie niczym nie różni się od zachowań pasażerów podczas podróży tramwajem.

Świat sanatorium reżyser i scenograf przedstawienia, Aleksander Maksymiak, maluje, czerpiąc z czarno-szarej palety kojarzonej raczej z mrocznymi opowiadaniami Franza Kafki.

Oglądając w AST Bahamuta, nie mogłem się pozbyć wrażenia, że Wojciech Kościelniak próbuje szkolnym przedstawieniem dowieść, że nie powinno się go redukować do autora popularnych musicali.