Teatr bliskiego kontaktu

Teatr, który „puka do drzwi” lub zaprasza kilka osób do piwnicy Teatru Szwalnia, także jest aktem niezgody i wyjścia poza narzucone przez współczesną rzeczywistość, również teatralną, formy kontaktu. Rozmowa z Marcinem Brzozowskim, reżyserem Teatru Szwalnia.

Lubię ryzyko

Teatr Animacji jest teatrem właśnie ludzi młodych. Rozmowa z Markiem Waszkielem, dyrektorem Teatru Animacji w Poznaniu.

Bogactwo teatru

Robię teatr dzisiaj, w XXI wieku, więc chyba jestem współczesny? A że nie korzystam z myślenia postdramatycznego, no cóż… Rozmowa z reżyserem Wawrzyńcem Kostrzewskim.

W Warszawie jest jak w oku cyklonu

W Warszawie co chwilę pojawia się kolejny następca Lupy albo Jarockiego, kreowany przez konkretne środowisko czy teatralną koterię. Rzadko jednak taki „kandydat” dysponuje znajomością podstawowych narzędzi teatralnego rzemiosła. Rozmowa z aktorem Przemysławem Bluszczem.

Bimber z kminkiem

Raczej mam tendencję do uciekania niż wpisywania się w jakikolwiek nurt. Rozmowa z Jackiem Hałasem, muzykiem i twórcą projektów teatralnych.

Teatr musi biegnąć, byle nie za szybko

Ostatnie wiadomości o zmniejszeniu nam dotacji mogą sprawić, że trzeba będzie plany zrewidować. Rozmowa z Danutą Marosz, Dyrektor Naczelną Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu.

Chcę zburzyć mury lalkowego getta

Dziś jesteśmy coraz bliżej udowodnienia, że teatr nie dzieli się na lalkowy i dramatyczny. Jest po prostu jeden. Rozmowa z Jakubem Kroftą, reżyserem, dyrektorem artystycznym Wrocławskiego Teatru Lalek.

Półcienie

Bliskie jest mi myślenie wspólnotowe. Rozmowa z Agnieszką Glińską, dyrektorką artystyczną Teatru Studio w Warszawie.

Czas swingujących wspólnot

Wydaje mi się, że przedstawienia Platela, które pokażemy, czy spektakl MDLSX Enrico Casagrande i Danieli Nicolo mają taką moc, by zbudować emocjonalną więź ponad podziałami. Rozmowa z Tomaszem Kireńczukiem, kierownikiem artystycznym Festiwalu Dialog we Wrocławiu.

Teatr to nie światło i brzdęk

Spór, czy należy szanować autora czy nie, z talentem przekładać czy bez talentu przepisywać albo odwrotnie, co wolno reżyserowi, a co nie, jest jałowy i pozorny, bo zależy tylko i wyłącznie od kontekstu, a w ostatecznym rachunku od efektu. Rozmowa z Tadeuszem Słobodziankiem, dyrektorem Teatru Dramatycznego w Warszawie.