Jak to się robi w teatrze

W obu spektaklach otwieram się na nowy język teatralny, próbuję wyjść do ludzi, którzy myślą, że teatr do nich nie dociera. Rozmowa z reżyserem Pawłem Świątkiem.

Wyjść z zony komfortu

Hamlet siedzi w nas wszystkich: być – nie być; robić – nie robić. To pytania, które prowokują ruch. Rozmowa z aktorem Romanem Lutskiym

Sara wychodzi z szafy

Na konferencji prasowej przed legnicką premierą dziennikarze pytali nas, czy się nie boimy mówić o Jedwabnem. Mam poczucie, że mówienie o tym w teatrze jest najwłaściwsze. Rozmowa z reżyserem Pawłem Passinim.

Teatr mój widzę nieposkromiony

Pomyślałam, że jest jakaś wartość w tym, że pracując nad Poskromieniem, mieliśmy odwagę dotkliwie i wprost mówić o tym, co czujemy. Rozmowa z reżyserką Moniką Pęcikiewicz

Lalki to nie dramat

Studenci Wydziału Lalkarskiego nie czują się gorsi na starcie, ale szybko dowiadują się, że powinni się tak czuć. Rozmowa z reżyserką Martyną Majewską

Tiul, usta i fusy od kawy

Najważniejszy jest sam teatr, ale taki, w którym mogłabym mówić swoim głosem. Rozmowa z aktorką Ireną Jun.

Piosenka bez granic

Konstruując repertuar każdej kolejnej edycji PPA, nie narzucam nikomu tematów. Rozmowa z Cezarym Studniakiem, dyrektorem Przeglądu Piosenki Aktorskiej.

Muzyka, taniec, nauka o tańcu, muzyka

Nauka jest dla mnie tworzeniem wielowarstwowego kontekstu dla poszczególnych działań artystycznych. Rozmowa z Wojciechem Klimczykiem społecznym historykiem tańca, dramaturgiem, reżyserem i wokalistą.

Fortuna nam sprzyja

Fortuna nam sprzyja
Jerzy Limon wiele nas nauczył, pozwolił nam się rozwinąć, dziś mogę więc powiedzieć, że mamy doświadczenie i umiejętności dające możliwość kontynuowania jego dzieła. Rozmowa z Joanną Śnieżko-Misterek, koordynatorką Festiwalu Szekspirowskiego.

Sfera podróżujących myśli

Sfera podróżujących myśli
Jest wiele dyskusji na temat kanoniczności butō, jego „prawdziwości” i japońskości. Byłam tym w pewnym momencie bardzo zmęczona, bo esencjonalizacja jest zamykającą fikcją. Rozmowa z dr Katarzyną Pastuszak, tancerką, choreografką, badaczką butō.

Lekcje z zagubienia

Lekcje z zagubienia
W Widzę nic nie chciałem, żeby było dosłowne. Ślepota głównej bohaterki jest motorem napędowym. Rozmowa z Filipem Zawadą, autorem tekstu dramatycznego Widzę nic nagrodzonego w konkursie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Strefy Kontaktu.

Najważniejsze to słuchać

Najważniejsze to słuchać
Szczęśliwie młode pokolenie mówi „nie” i ma inspirującą odwagę przeciwstawić się przemocy, która nie mieści się w żadnej definicji procesu twórczego. Rozmowa z Niną Gabryś i Ewą Kaim, rzeczniczkami do spraw etyki Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.