Edinburgh International Festival: Święto wiosny, choreografia: Pina Bausch, Common ground(s), choreografia i taniec: Germaine Acogny i Malou Airaudo
Manuskrypt
Idea projektu doskonale wpisuje się w tegoroczne hasło Festiwalu: Where Do We Go From Here.
Future Perfect?
To już II Festiwal Teatru na faktach. Po „Paragrafie/Artykule” nadszedł czas na „Antybohaterkę”, bo taki tytuł nosi tegoroczna edycja.
Więcej niż remake
Czy warto obejrzeć nowe West Side Story? Owszem, i nie tylko jako nostalgiczne wspomnienie złotych czasów kina.
Empuzjon, reż. Robert Talarczyk, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, STUDIO teatrgaleria w Warszawie, Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.
Schwärmerei, czyli męska kuracja
O tym, że Empuzjon Olgi Tokarczuk to dobry materiał na film, raczej nikogo przekonywać nie trzeba.
Mogę, możesz, może
Morze ∞ możliwości jest precyzyjnym, poetyckim wypracowaniem z wszechmocy wyobraźni oraz warsztatowej doskonałości twórców tego kameralnego przedstawienia.
Śmieszny Rossini
Premiera Włoszki w Algierze otworzyła tradycyjny już letni festiwal Polskiej Opery Królewskiej, którego tematem tym razem stała się opera buffa.
Ptaki ciernistych krzewów. Rzecz o miłości w kościele, reż. Jędrzej Piaskowski, Teatr Polski im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy
Co robimy w ukryciu
Ptaki ciernistych krzewów Huberta Sulimy i Jędrzeja Piaskowskiego to teatr pełen pokory i cierpliwości, niezwykle empatyczny i uważny.
Dionizje w ballroomie
Spektakl Anonimowi performerzy jest nie tylko laboratorium performerskich pragnień i afektów, uwikłanych w sieć ekonomicznych czy/i instytucjonalnych zależności.
Artyst/k/a, czyli 10. Ogólnopolski Festiwal Teatralny „Pociąg do miasta”
Jubileuszowa edycja „Pociągu do miasta” utrwaliła wizerunek festiwalu, który od dekady funkcjonuje w trójmiejskiej przestrzeni.
Nie warto bez przerwy
Pauza, spektakl o potrzebie szukania spokoju, jest nie tylko żartem z naiwnych obietnic łatwego znalezienia szczęścia, ale także opowieścią o kupczeniu nadzieją na odnalezienie wewnętrznego pokoju.
Dancing for money
Gruba i Głupia pracują w szczelinie między tańcem i choreografią a teatrem dramatycznym, rozwijając niepoważny gatunek, który nazywają „performatywną fraszką”.
