“Klikając „Akceptuj”, wyrażasz zgodę na przechowywanie plików cookie na Twoim urządzeniu w celu usprawnienia nawigacji na stronie, analizy jej użytkowania. Zapoznaj się z naszą Polityką Prywatności, aby uzyskać więcej informacji.”
Preferencje
OdrzućAkceptuj
Jesteś tutaj:
STRONA GŁÓWNA
Recenzje
Miguel i William, reż. Inés París, Hiszpania, 2007.
Tajemnica Szekspira i jego sonetów, reż. John McKay, Wielka Brytania, 2005.
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Scena/ekran: Filmowe portrety Szekspira cz. II

Scena/ekran: Filmowe portrety Szekspira cz. II
Po raz kolejny Szekspir zostaje przedstawiony jako osoba targana namiętnościami miłosnymi.
Pippi, reż. Maćko Prusak, Teatr Ludowy w Krakowie

Dzikie łabędzie, reż. Jerzy Bielunas, Teatr Groteska w Krakowie
Olga Katafiasz
Recenzje

Pochwała niepokory

Pochwała niepokory
W przedstawieniu Maćko Prusaka Pippi jest nie tyle superbohaterką, co dziewczynką zadającą inteligentne pytania.
Mirosław Kocur
Recenzje

A tymczasem w Londynie…

A tymczasem w Londynie…
National Theatre w czasie pandemii co tydzień udostępnia za darmo jeden wybitny spektakl zrealizowany ostatnio w Londynie.
Mirosław Kocur
Recenzje

Wściekły, bo upokorzony

Wściekły, bo upokorzony
Oglądając Powrót do Reims w Internecie najpierw po angielsku, a potem po niemiecku, nie mogłem się powstrzymać od własnych wspomnień i refleksji: w jakże różnych światach żyliśmy!
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Scena/ekran: Filmowe portrety Szekspira cz. I

Scena/ekran: Filmowe portrety Szekspira cz. I
Zamiast recenzji ekranizacji nieśmiertelnych sztuk, zaproponuję państwu cztery pozycje, w których Stratfordczyk pojawia się jako jedna z centralnych postaci.
Nowy Dekameron, realizacja zespołowa, opieka reż. Jacek Głomb, Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy
Dominik Gac
Recenzje

Wysoka śmiertelność teatru

Wysoka śmiertelność teatru
Nowy Dekameron składa się z dziewiętnastu etiud będących inscenizacjami wybranych nowel z dzieła Boccaccia.
Mirosław Kocur
Recenzje

Teatr pandemiczny

Teatr pandemiczny
McBurney już cztery lata temu wynalazł „teatr pandemiczny”, do oglądania w Internecie i przeżywania ze słuchawkami na uszach.
Pogłosy, inscenizacja: Marek Fiedor / Tomasz Hynek, Wrocławski Teatr Współczesny.
Henryk Mazurkiewicz
Recenzje

Skąd pszczoła w moich wspomnieniach?

Skąd pszczoła w moich wspomnieniach?
Struktura Pogłosów raczej przywodzi na myśl Traktat logiczno-filozoficzny Ludwiga Wittgensteina skrzyżowany z brudnopisem czyjegoś intymnego dziennika, niźli sztukę „po bożemu” napisaną.

PRZECZYTAJ TEŻ

Malwina GłowackaGdzie się podział nos?
Łukasz DrewniakK/343: Hamletyczne zdejmowanie
Mirosław Kocur Formuła fermentu
Joanna OstrowskaMilsza twarz Kościoła
Mirosław Kocur Sztuka pantomimy dwa tysiące lat później
Henryk MazurkiewiczSzerokość pazurów

Bądź na bieżąco