Kania nie postawiła przed nami lustra, ale otworzyła okno na inną rzeczywistość – niby niezbyt dawną i niezbyt odległą, ale jednak odmienną od tego, w czym teraz żyjemy.

Greccy i polscy artyści stworzyli intrygujący pejzaż dźwiękowy, twórczo nawiązując do antycznych praktyk teatralnych.

Oglądając spektakle Bzdyla i Chmielewskiej nie mogłam pozbyć się wrażenia, że stworzone przez nich sceniczne światy i figury, mimo wszystkich różnic, wywiedzione są z tego samego obszaru znaczeń i doświadczeń.

Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu kieruje uwagę w stronę najbardziej wybrednej i pod każdym względem „trudnej” publiczności.

Wojciech Klimczyk nie pisze po prostu historii tańca, lecz przekrojową syntezę, w której taniec zostaje ukazany na tle społecznych, politycznych i obyczajowych przemian.

W ostatniej dekadzie ukazało się w Polsce wiele książek poświęconych zagadnieniu teatru jako medium i jego miejscu w przestrzeni sztuki.

Jakie są korzenie polskiego teatru ulicznego? Oto pytanie, jakie przyświecało tegorocznej edycji krakowskiego Festiwalu Ulica.

Czarna śmierć Maćka Masztalskiego na dziedzińcu Browaru Mieszczańskiego jest totalnie anachroniczna.